Pola Pelennoru : Rozległe tereny podmiejskie należące do Gondoru. Ciągną się wokół całej stolicy ludzi, Minas Thirit. Nazwa pochodzi z języka Sindarin, i oznacza ,,Ogrodzony Teren" ze względu na to iż całe pola pelennoru otaczał mur Rammas Echor. Podczas Wojny o Pierścień mur został zburzony.
Walczące Siły :
- Mordor : Razem ok. 40tyś. żołnierzy w tym Orkowie,trolle, Haradrimowie,Easterlingowie i Variagowie.
- Gondor i Rohan : Razem ok. 12-13tyś żołnierzy. 5-6tyś Gondorczyków z Minas Thirit, ok.6tyś Rohirrimów oraz ok. tysiąca podkomendnych Aragorna z Szarej Drużyny i południowych prowincji Gondoru.
Dowódcy :
- Mordor : Wódz Nazguli, Gothmog
- Gondor : Imrahil, Aragorn
- Rohan  : Theoden, Eomer

Przebieg Bitwy :
Świt, 15 Marca, Wódź Nazguli wjechał do Minas Thirit. Mordor był pewien, że oblężenie stolicy zakończy się triumfem Saurona. Tylko Gandalf odważył się stawic czoła władcy Upiorów Pierścienia. Lecz Wojska Mordoru nie zdołały zdobyc Minas Thirit, bowiem gdy pierwsze kury wydały z siebie dźwięk, zabrzmiał rogi Rohanu. Rohirrimowie z odsieczą dożyli Gondorowi. Łatwo wtargnęli na Pola Pelennoru gdyż mur został zniszczony przez orków. Jeźdcy Rohanu nacierali w trzech grupach :
- Prawa Flanca Eored Wschodniej Marchii prowadzony przez Elfhelma
- W centrum Gwiardia Królewska i jeźdźcy z Zaciągu Edoras, pod wodzą króla Rohanu Theodena oraz jego następcy Eomera.
- Na lewym skrzydle odziały Zachodniej Marchii Grimbolda.

Wiatr rozwiał ciemności nadciągające z Mordoru. W świetle słońca, szarżująćy Rohirrimowie zepchnęli zaskoczonych wrogów ku Anduinie. Opanowali całą północną cześć Pelennoru, tymsamym przerywając pierścień oblężenia wokół Minas Thirit. Lecz na północy zgromadziły się nietknięte siły Haradrimów, w starciu z nimi Theoden zdołał rozgromić konnicę Haradu i zabic ich wodza, lecz jedna ze strzał ugodziła konia króla, Snieżnogrzywego, który padł martwy przygniatając Theodena, przez co ten padł martwy kilka chwil później. W tym czasie zaatakował Król Nazguli, rozgramiając gwardię królewską, lecz i jego dopadła porażka. W Pojedynku z Eowyną,siostrzenicą Króla(Która potajemnie wyruszyła na wyprawę) z pomocą hobbita Merry'ego Brandybucka zabiła upiora pierścienia. Tymczasem po śmierci Theodena, Eomer przejął dowództwo nad Rohirrimami. Ogarniety szałem bojowym ( Był bowiem pewien śmierci swojej siostry, Eowyny ) poprowadził armię jeźdźców Rohanu do szarży na Haradrimów. Potężnym atakiem rozgromił ponownie jazdę Haradu, i całkowicie rozbił ich piechotę, jednak atak ten zakończył się gdy dotarli do linii olbrzymich Mumakili, wokół których skupili się południowcy. Do walki wyszli żołnierze Gondoru pod przywództwem księcia Imrahila. Piechurzy natarli na odziały z Minas Morgul, które zebrał się przy południowym murze miasta, zaś kawaleria ruszyła na pomoc Rohirrimom. Lecz w tym samym czasie z Osgiliath ruszyły rezerwowe odziały Mordoru pod dowództwem Gothmoga. Cześć sił ruszyła na konnice Gondoru, zaś reszta okrążyła jeźdców Rohanu. Eomer zebrał swoich podkomendnych na niewielkim pagórku, gdzie zamierzał się bronic do upadłego. Wtem na Anduinie spotrzeżono czarną flotę korsarzy z Umbary, pomocników Saurona. Początkowo wszyscy sądzili iż to ostateczny cios, który przesądzi o wyniku bitwy na korzyśc wojsk Saurona, jednak wkrótce rozwinięto szantar z godłem królów Gondoru - Białę drzewo pod siedmioma gwiazdami i koroną na czarnym tle. Okazało się iż nadciągnął Aragorn II na czele Szarej drużyny i Sił gondorskich lenników z południowych prowincji. Jego flota przybiła do Harlondu a żołnierze zeszli z okrętów i zaatakowali Haradrimów od tyłu. Przebili się łatwo, gdyż wojska nieprzyjaciela była zaskoczona nagłym atakiem. Wkrótce połączone wojska Gondoru i Rohanu  rozbiły wroga i zaczęły go spychać ku rzece. Batalia jednak nie trwała długo, aż do wieczora,gdyż większość oddziałów Saurona postanowiło walczyc do upadłego, a tylko mała garstka zdołała uciec do mordoru. Była to największa wojna w historii Śródziemia, która częściowo przesądziła o klęsce Saurona.